บทที่ 158

ตู้ด... ตู้ด...

เสียงสัญญาณไม่ว่างจากโทรศัพท์ดังเข้ามาในหูของเสิ่นอวิ๋นอู้เป็นระลอกๆ ราวกับเข็มนับไม่ถ้วนที่ทิ่มแทงเข้ามาในหัวใจของเธอ

มีอยู่ชั่วขณะหนึ่งที่เสิ่นอวิ๋นอู้คิดว่าไม่อยากกลับไปแล้วจริงๆ ของอะไรก็ไม่ต้องการแล้วทั้งนั้น

แต่เธอยังมีของใช้ส่วนตัวบางอย่างทิ้งไว้ที่นั่นจริงๆ คงต้องหาช่วงเวลาที...